วันพุธที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2553

เรื่องเศร้าเค้าน้ำตา

เรื่องเศร้าๆของแนนก็คือเรื่องเพื่อนรักของแนนเสียชวิตค่ะ คือว่าแนนเป็นคนพิการใช่ใหมคะก็จะมีเพื่อนไม่ค่อยกี่คน แล้วเพื่อนของแนนคนนี้ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันด้วยค่ะ เราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กสนิทกันมาก แต่ว่าเพื่อนแนนคนนี้เป็นโรคหัวใจรั่วมาตั้งแต่เกิด เหนื่อยง่ายมาก เวลาเหนื่อยจะนั่งหอบน่าสงสารมากเลยค่ะแต่ว่าแนนและเพื่อนแนนอยู่ต่างจังหวัดบ้านทำนากัน งานทั้งบ้านเพื่อนแนนก็ต้องทำเองทั้งหมด พอดีก็ขยันกันด้วยค่ะ ไม่อยากอยู่บ้านงอมืองอเท้ากัน เพื่อนแนนก็เลยจะหอบบ่อยมาก เวลาเพื่อนแนนหอบนะแนนก็ไม่ค่อยจะรู้หรอกว่าความเหนื่อยจากโรคหัวใจมันร้ายแรงขนาดนี้ เพื่อนแนนดีมากเพราะว่า เวลาแนนมีปัญหาอะไรเขาก้จะช่วยแนนทุกเรื่อง เวลาแนนอยาากจะซื้ออะไรจะไปใหนเขาก็จะพาไป เพื่อนแนนเขาเป็นคนน่ารักมาก(สวยด้วยค่ะ) แนนชอบเขามาก เวลาแนนไม่สบายเขาก็จะมาดูแลมาอยู่เป็นเพื่อน แล้วงานบ้านบางอย่างที่แนนทำไม่สะดวกเขาก็จะมาช่วย เขามีเสื้อผ้าที่เขาไม่ไส่ เขาก็จะมาให้แนนค่ะ เพื่อนแนนเขาก็ไปหาหมอกินยาตลอดนะคะ ไม่ใช่ว่าไม่รักษา อ้อลืมบอกไป ตอนที่เพื่อนแนนเขาเกิดใหม่ๆนั้น หมอที่รักษาและทำคลอดเขาอ่ะค่ะ บอกกับแม่เพื่อนแนนว่าเพื่อนแนนอยู่ไม่ถึง อายุ 20 ปี หรอกค่ะ แล้วพอเพื่อนแนนเขาอายุถึง 20 เขาก็ดีใจ บอกว่าเขาไม่ตายแล้ว 20 แล้ว ถ้าตายต้องตายไปแล้ว จนเพื่อนแนนเขาอยู่มาจนอายุ 24 ปีไปรักษา ที่กรุงเทพ โรงพยาบาลทรวงอก หมอนัดผ่าตัดหัวใจ ใส่หัวใจเทียม หมอนัดวันที่ 10 พฤษภาคม 2552 ช่วงสงกรานต์ ปี 2552 เราก็ได้ไปทำบุญกัน เพื่อนแนนบอกว่า มีโอกาศก็ทำบุญกันสะเดี๋ยวถ้าตายไปจะไม่ได้มีโอกาศทำ เขาพูดแบบนี้ แล้วเขาก็เล่าให้แนนฟังว่าหมอนัดผ่าตัดน่ะไม่ใช่ว่าจะหายนะ 50/50 อาจจะไม่ฟื้นเลยก็ได้ เพื่อนแนนบอก พอถึงวันที่ 16 ตอนกลางคืน เวลา 22.น กว่าๆ แนนยังไม่ได้นอนหลับเสียงแม่ของเพื่อนแนนตะโกนดังมาก ว่าลูกเขาหายใจลำบาก แนนก็รีบขึ้นไปเห็นเพื่อนแนนเขาหลับ แต่ว่าใครเรียกก็ไม่รู้สึกแนนร้องไห้เรียกเพื่อน ให้ตื่นสิๆ ก็ยังไม่รู้สึกตัว จนญาติๆมากันเต็มบ้าน แนนเห็นน้าขึ้นมาแนนก็เรียกน้าให้อุ้มเพื่อนแนนไปโรงพยาบาล น้าเขาก็อุ้ม แต่ยังไม่ทันจะลงบันได เพื่อนแนน ก็หายใจ เฮือกสุดท้าย ออกมาแล้วก็หมดลมหายใจค่ะ แนนร้องไห้มากพ่อแม่เขาก็ร้องไห้เสียใจมากเลยค่ะ ที่เพื่อนดีๆ คนดีๆ ต้องจากโลกนี้ไปเร็วเหลือเกิน เพื่อนแนนเสียนะคะแนนร้องไห้ อยู่หลายวัน ยิ่งคิดถึงก็ร้องไห้ค่ะ แต่แนนก็ขอให้เพื่อนแนน หลับสบายนะคะจะได้ไม่ต้องมาเจ็บป่วยแบบนี้อีกและก็ขอให้เพื่อน แนนไปเกิดใหม่โดยปราศจากโรคภัยใข้เจ็บ ด้วยค่ะ สาธุ

วันจันทร์ที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2553

สัตว์เลี้ยงของฉัน

สัตว์เลี้ยงของฉัน
วันนี้ดิฉันจะมาเล่าเรื่องของสัตว์เลี้ยงของดิฉันให้อ่านกัน ตั้งแต่เด็กยันโตดิฉันได้เลี้ยงสัตว์อยู่ 3ครั้ง
ไม่ใช่ว่าผู้เขียนไม่รักสัตว์นะ รักค่ะชอบมากด้วยแต่ว่าดิฉันเป็นคนรักเดียวใจเดียวถ้าเลี้ยงเขาแล้วอ่ะเขาตายจากเราก็ยังไม่อยากหาตัวอื่นมาแทนแล้วสัตว์เลี้ยงของดิฉันมันก็แสนรู้ไม่ค่อยเหมือนของคนอื่นเท่าไรซะด้วยสิ ดิฉันจะเล่าตั้งแต่ตัวแรกที่เลี้ยงเลยนะคะ ตอนนั้น ดิฉัน อายุได้ 8 ปี (ความจำดี) ตัวแรกเลยดิฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเลี้ยงหรอกค่ะพอดี ข้างบ้านของดิฉัน เขามีหมา แม่ลูกอ่อน เพิ่งออกลูก ได้ประมาณ 2-3วันเอง ด้วยความที่เขาไม่ชอบเลี้ยงหมาเยอะหรือป่าวก็ไม่รุ้ เขาเอาทั้งแม่หมา และลูกหมา ไปปล่อยที่วัด แล้วก็เป็นวัดที่ติดกับโรงเรียนของดิฉันซะด้วยสิ รู้สึกว่าจะมีลูกหมาอยู่  6 ตัว เขาเอาไปปล่อยแล้วเขาก็ไม่หันหลังดูแม่หมาเลยค่ะ ความที่แม่หมามันไม่คุ้นที่ใหม่ แต่แม่หมามันก็จำทางกลับบ้านได้ มันก็คาบลูกมันทีละตัวกลับบ้านตัวแรกคาบมา ยังไม่ทันพ้นเขตหน้าวัด ก็ล่วง กลางถนน รถเหยียบตาย ตัวที่ 2คาบมาอีก ก็โดนรถทับตายเหมือนกันแล้วแม่หมามันก็คาบมาเรื่อยๆแล้วก็โดนรถทับตายเรื่อยๆจนมาถึงตัวที่ 6 ทีนี้ลูกหมาไม่ล่วงออกจากปากโดนรถทับ แต่ว่าแม่หมา มันโดนรถทับเสียเอง ในปากมันยังมีลูกคาอยู่เลย พอโรงเรียนเลิกดิฉันก็เดินออกมารอพ่อดิฉันหน้าโรงเรียน ตายแล้ว!อีหลงหมาข้างบ้านนี่ทำไมมา โดนรถทับตายหน้าโรงเรียนอ่ะ ว้าย! ในปากมีลูกหมาตัวแดงๆดิ้นกระแด่วๆอยู่ด้วย โอ้ยช่างน่าสงสารเสียจริง ดิฉันก็เลยขอพ่อว่าพ่อจ๋า หนูขอเอาลูกหมามาเลี้ยงนะพ่อ
พ่อดิฉันท่านก็อนุญาต ท่านก็คงสงสารมันเหมือนกัน ระยะทางที่พ่อขับรถมอเตอร์ไซต์พาฉันกลับบ้านนั้นฉันเห็นลูกหมาโดนรถทับตายเกลื่อนถนนทางกลับบ้านดิฉัน เห็นแล้ว อดสงสารไม่ได้ มาถึงบ้านเอาลูกหมามาให้แม่ดูแม่ก้อนุญาติให้เลี้ยงไม่ว่าอะไรแถมยังให้ตังค์ไปซื้อนมชงให้หมากินอีก อืมลืมบอกไปลูกหมาที่เลี้ยงนี่เป็นหมาบ้านธรรมดาๆนะคะไม่ได้น่ารักอะไร แล้วมันก้เกิดปัญหาขึ้นจนได้เพราะว่าดิฉันไม่เคยเลี้ยงหมาตัวแดงๆอ่ะ ทำยังไงดี แล้วดิฉันก็ยังเด็กมากด้วย พ่อแม่ก้อนุญาติแล้ว เราจะให้มันนอนยังไง นอน ตรงใหน นะทำยังไงดีน๊า..อ้อนึกออกแล้วในครัวมีใหใบพอเหมาะที่ไม่ได้ใช้อยู่นี่นะ ไปเอามาให้ลูกหมาอยู่ดีกว่า ดิฉันก็เลี้ยงให้มันอยู่ในไห คอยชงนมให้มันกิน อ้าวเลี้ยงมาตั้งวันหนึ่งแล้วยังไม่ได้ตั้งชื่อหมาเลย ชื่ออะไรดีนะ นึกไม่ออกอ่ะ ไปหาแม่ให้ช่วยตั้งดีกว่า แม่บอกว่า ทั้งท้องมันเหลือตัวเดียวเองให้มันชื่อลูกกรอกแล้วกัน ก็ดีนะแปลกดีลูกรอก แล้วอีกอย่างนึงก็คือ มันยังตัวแดงเหมือนลูกกรอกอยู่เลยนะสินี่คือเป็นยังไงคะสัตว์เลี้ยงตัวแรกของดิฉันแต่ว่าเลี้ยงมันอยู่ได้ 4 ปี มันก็โดนยาเบือตายอ่ะ น่าสงสารจัง ตอนนั้นดิฉันยังเด็กร้องไห้เลยค่ะ แงๆๆๆๆๆ จบแล้ว เดี๋ยวจะมาเล่าสัตว์เลี้ยงตัว ที่ 2 ต่อนะคะ ยงมันอยู่ได้ 4 ปี มันก็โดนยาเบือตายอ่ะ น่าสงสารจัง ตอนนั้นดิฉันยังเด็กร้องไห้เลยค่ะ แงๆๆๆๆๆ จบแล้ว เดี๋ยวจะมาเล่า